دانشمندان در مطالعه‌ای تازه دریافته‌اند که ذرات ریز معلق در آلودگی هوا در سنگاپور احتمالا باعث ایست قلبی در افرادی شده که در بیمارستان بستری نبوده‌اند و زندگی عادی‌شان را سپری می‌کردند. این نتایج برای سایر کشورها هم قابل تعمیم است.
بر اساس پژوهشی که نتایج آن در مجله Lancet Public Health منتشر شده، محققان موسسه بهداشت محیط از مجموعه سازمان ملی محیط زیست و واحد مدل‌سازی و نظارت بر محیط زیست از گروه محیط زیست پاک در دانشکده پزشکی Duke-NUS سعی کردند ببینند که آیا بین ایست‌های قلبی خارج از بیمارستان (OHCA) و سطح ذرات ریز آلودگی هوا رابطه‌ای وجود دارد یا خیر.
محققان با تحلیل‌های آماری روی ۱۸,۱۳۱ مورد ایست قلبی در خارج از بیمارستان در بازه زمانی ۱ ژوئیه ۲۰۱۰ تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸ دریافتند که ۴۹۲ مورد در روز وقوع این حادثه یا از دو روز قبل‌تر با هوای آلوده و ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون روبرو بوده‌اند. این تحقیق همچنین نشان داد که سه تا پنج روز بعد از رفع آلودگی، خطر ایست قلبی هم کاهش می‌یابد، بنابراین اثر این شرایط نسبتا کوتاه مدت است.
کاهش آلودگی هوا می‌تواند ریسک ایست قلبی را کم کند
میانگین تراکم ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون در طول این مطالعه ۱۸.۴۴ میکروگرم در هر متر مکعب بود و کاهش فقط یک میکروگرم می‌توانست به کاهش ۸ درصدی در تعداد ایست‌های قلبی منجر شود. همچنین، کاهش سه میکروگرمی این ذرات می‌توانست موجب کاهش ۳۰ درصدی ریسک OHCA شود.
«جول آیک»، محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهد که تلاش برای کاهش سطح ذرات ۲.۵ میکروگرمی یا کوچک‌تر و برداشتن قدم‌های لازم برای محافظت از بدن در برابر این ذرات، می‌تواند در کاهش ریسک ایست قلبی ناگهانی در سنگاپور موثر باشد و فشار بر بخش درمان را کمتر کند.»
او تاکید دارد که نتایج این تحقیق در بسیاری از شهرهای جهان قابل تعمیم است. رخدادهای دیگری مثل ریزگردها و آتش‌سوزی‌ها هم می‌توانند باعث افزایش ناگهانی ذرات کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون شوند. آیک در انتها تاکید کرده که تحقیق آن‌ها از نوع مشاهده‌ای بوده و ممکن است از یک رابطه علت و معلولی مستقیم حکایت نداشته باشد.
